به اندازه ی لذت نوشیدن یک چای گرم

به اندازه ی شنیدن یک آهنگ

به اندازه ی خواندن یک شعر

خوشبختی های کوتاه

خوشبختی های کوچک

خوشبختی های تصادفی

خوشبختی های لحظه ای؛

ـ خوشبختی هایمان هم

 خوشبختی آدم های بدبخت است.

(...) عزیز !

 ۱ـ من در تمام عمرم هیچ گاه به دنبال مسئولیتی به عنوان مدیر یا سرپرست یا رئیس ! یا هر پست و مقام دیگری نبوده ام و هیچ علاقه ای هم به آنها ندارم.هر چه بوده خود آمده ؛ از جمله مسئولیت کوچکی که شما به بنده سپرده اید. بنا بر وظیفه ی علمی خود اگر از بنده بخواهید که کاری انجام دهم یقینا به روش خودم و صادقانه انجام خواهم داد. از جمله آمدن به (...) و "بازبینی" نمایشی مناسبتی. ( آن طور که در sms   گفته بودید : بازبینی )

طبیعی ست که شما به عنوان مسئول (...) و شاید سفارش دهنده ی کار قصد دفاع از آن نمایش را داشته باشید.اما این منافاتی با ابراز نظر حقیقی بنده ندارد و من آنچه را که درست می دانم می گویم؛بنابراین توقع ندارم در مقابل ابراز نظر بنده موضع گیری کنید.اگر نظر کارشناسان برایتان اهمیتی ندارد و تاثیری بر سرنوشت یک اجرا نمی گذارد،نباید رنج دعوت از آنها را متحمل شوید.

۲ ـ دوستی من با شما سابقه ای طولانی دارد و همکاری با شما همواره برایم پرمنفعت و لذت بخش بوده.اما اگر روش و افکار من را نمی پسندید برای امور بعدی از بنده دعوت نکنید.

من از جریانی که از تئاتر یک سیرک می سازد و هنر تئاتر را به زشت ترین شکل ممکن تقلید می کند، بسیارتند انتقاد می کنم و معتقدم نمایش های ضعیفی که با حمایت های دولتی در مناسبت های مختلف اجرا شده اند (در 10 سال اخیر که خبر دارم ) بزرگترین ضربه را به شان تئاتر و تصویر عمومی آن در اذهان مردم زده است  و اگر از مردم کوچه و بازار در مورد چیستی تئاتر بپرسید یحتمل خواهند گفت : یک گروه موسیقی سنتی کنار صحنه و چند آدم با لباس های عجیب و غریب که مانند مجانین داد می کشند و کارهایی می کنند که معنی اش را نمی فهمیم و حرف هایی می زنند که دلیلش را نمی دانیم !...

 اگر در مواجه ی با چنین کارهایی  توقع دارید عصبانی نشوم پس مرا نشناخته اید. باکی نیست اگر چند نفر از حرف های من بدشان بیاید.باکی نیست اگر پس از داوری در جشنواره ای بیایند و بگویند "اگر تئاتر بلد نیستی داوری نکن". باکی نیست اگر عده ای از من متنفر باشند ..... و پروایی ندارم که در داستان هایی از این دست، نقش" آدم بده " را داشته باشم که محکوم به حذف شدن است !

 کوه ها با هم اند و تنهایند
هم چو ما، با همان ِ تنهایان .
                                ( شاملو)